Virtuele tour: Stadhuis 's-Hertogenbosch
Het stadhuis, hét centrum van de Bossche burgerij, is van oudsher de zetel van het stadsbestuur. Het dateert in de huidige vorm grotendeels uit 1670. Ontdek het Stadhuis van 's-Hertogenbosch van buiten én van binnen via de virtuele tour.
Bekijk van buiten
Bekijk van binnen
Uitleg nodig? Bekijk de instructievideo.
Het Stadhuis bestaat uit drie samengevoegde particuliere woonhuizen. Het middelste pand werd in 1366 door de stad aangekocht. Het linker- en rechterbuurpand werden respectievelijk in 1481 en 1599 bij het stadhuis gevoegd. In 1563 werd een nieuw griffiehuis gebouwd op het achtererf. Hiervan werd de verdieping eerst gebruikt als schepenkamer en later als trouwzaal.
Bij de grote verbouwing van het stadhuis in 1670 werd de klassieke zandstenen voorgevel opgetrokken naar ontwerp van Pieter van den Minne met toevoegingen van Peter van Gogh. Aan de achterkant van het stadhuis werd in 1691, naar ontwerp van hofarchitect Jacob Roman, een galerij gebouwd tussen het griffiepand en het stadhuis. Het stadhuis heeft een rijk interieur uit verschillende perioden: 17e-eeuws goudleerbehang, wandtapijten, 18e-eeuwse schouwen, lambriseringen, enzovoort. In de hal zijn allegorische muurschilderingen van Antoon Derkinderen.
Rechts het Stadhuis rond 1660. Bekijk op Beeldbank Erfgoed 's-Hertogenbosch.
Het Stadhuis vanaf de Pensmarkt rond 1925. Bekijk op Beeldbank Erfgoed 's-Hertogenbosch.
Pèrdjes
Boven in de gevel van het stadhuis draait elk half uur het ruiterspel, in de Bossche volksmond ‘de pèrdjes’ genoemd. Vier ruiters in harnas draaien rond een vestingtoren tegen elkaar in. Ze worden begeleid door twee trompetters te paard die aan de zijkanten vast zijn opgesteld. Uit de stadsrekeningen blijkt dat al in 1529 sprake was van een ruiterspel in het stadhuis. Beeldensnijder Jasper Mabee kreeg toen vier gulden voor het ‘vermaken’ en schilderen van ‘vier perdekens, twee die steken en twee die staen’. Dit ruiterspel was dus eenvoudiger dan de huidige uitvoering met de zes pèrdjes, vervaardigd in 1679. Ze werden in 2017 door Femke Rinkel gerestaureerd.
