Marcolina, Enrico

Biografie

Enrico (Rico) is de tweede zoon in een gezin met 12 kinderen (6 meisjes en 6 jongens). Zijn moeder was een Bossche, Louisa van Amelsfoort en zijn vader Vincenzo Guiseppe Marcolina uit Maniago (boven Venetië) in Italië afkomstig. Via een neef in Den Haag, waar hij het vak terrazzo terdege heeft geleerd, belandde hij in ’s-Hertogenbosch waar hij zijn vrouw leerde kennen. Het Terrazzo Bedrijf dat hij hier opzet, Marcolina & Zonen, bevond zich in de Zusters van Orthenpoort, een zijstraatje van de Hinthamerstraat.

Ondanks het feit dat alle kinderen in ’s-Hertogenbosch geboren zijn hadden zij door hun Italiaanse vader de Italiaanse nationaliteit. Vanuit Italië werd iedere zomer een vakantiekolonie georganiseerd voor buitenlandse Italiaanse kinderen. Daar ging Rico ieder jaar enthousiast naartoe.

Rico heeft in de Verwersstraat de lagere school gevolgd en hierna de Mulo gedaan. Rico was een rustige jongen, een harde werker.

Hij heeft een tijdje bij zijn vader in het Terrazzo bedrijf gewerkt. Toen had hij het plan opgepakt om een ijssalon te beginnen. Hij heeft dan ook een paar maanden bij Lorenzo in Tilburg gewerkt.

De oudste broer Sante werd afgekeurd voor (Italiaanse) militaire dienst omdat hij kinderverlamming had gehad en Rico werd wel opgeroepen maar kon vervolgens weer naar huis. De lichting was afgeblazen…..

Voor en tijdens de oorlog woonde de familie Marcolina in de Hinthamerstraat 151, een bovenwoning.

Rico bevond zich tijdens de bevrijding van ‘s-Hertogenbosch op 26 oktober 1944, bij een raam van de distilleerderij Pompen de Man aan de St. Janssingel en is daar neergeschoten door een Duitse sluipschutter en ter plaatse overleden. “ Rico was ‘opgehaald’ om onze bevrijders de weg te wijzen”. Dit getuigde zijn jongste broer, Luigi (Lou) Marcolina (10 jaar jonger dan Rico). Rico ‘vaderde’ over hem.

Rico zat aan het eind van de oorlog veel bij zijn vrienden maar kwam die dag thuis kijken hoe het daar was omdat er een inslag in het huis was geweest (zonder slachtoffers, de keuken lag in puin). Toen werd hij werd opgehaald om de bevrijders de weg in Den Bosch te wijzen. Broertje Lou heeft hem nog uitgezwaaid.

Broer Luigi herinnert zich een kerkdienst in hun parochiekerk, de St. Jacobskerk in de Hinthamerstraat, met een lege kist. Dit was omdat Enrico direct na zijn dood begraven werd op het GZG terrein. Niemand van de familie heeft hem mogen zien. Later werd zijn lichaam opgegraven en  herbegraven op Begraafplaats Orthen.

Beeldmateriaal

Nog geen beeldmateriaal bekend

Bronnen

Nog geen bronnen bekend

Achtergrondinformatie

Zie ook onze thema-pagina over de Tweede Wereldoorlog

Oproep

Heeft u meer informatie over deze persoon?
Neem dan contact met ons op via erfgoed@s-hertogenbosch.nl