Kunstenares brengt verbinding door verhalen in Bossche wijk
De Bossche Spoorzone, de wijk achter het Centraal Station, is een mooie gemengde buurt. Hier wordt gewoond in wederopbouw- en moderne flats, gewerkt in hippe kantoren en hier leven veel culturen met elkaar. De Bossche kunstenares Monique Broekman brengt in opdracht van gemeente ’s-Hertogenbosch (Erfgoed 's-Hertogenbosch, Cultuur en Maatschappelijke Ontwikkeling) de verhalen van bewoners van de wijk in beeld. Zij verbeeldt die in films, die weer aanleiding zijn tot verbinding en blijvende ontmoeting van bewoners van de Spoorzone.
Kunstenares Monique Broekman (te zien in de spiegel) tijdens de filmopnamen
Inspiratie
“Ik heb me laten inspireren door het Verhalenhuis Belvedère in Rotterdam”, zegt Monique. “Daar staan ook onderling begrip, door het naar elkaar luisteren, centraal. Eten, maar ook kunst (er is een museumpje) zijn middelen om die verbinding tot stand te brengen. Ik zie dat ook in Boschveld, in de Spoorzone. De diverse samenstelling van de wijk maakt dat je gewoon goed samen moet leven. De Coöperatie van bewonersinitiatieven ‘Copernikkel’ vervult hier een belangrijke rol. Ook hier worden tijdens de maandelijkse Wijktafel maaltijden gegeten, bereid door de Boschveld wereldkeuken in de Brede Bossche School. De woonkamer van de Coopernikkel is een laagdrempelige ontmoetingsplek en er wordt samen wijktheater gemaakt”.
“ Dit project gaat over tijd, mensen, aandacht en focus ”
Bij de Boschveld Wereldkeuken gaat het om herinnering, smaken en overlevering, het doorgeven van liefde via eten. Bij het Boschveld Ambachts Centrum gaat het om het uitoefenen van ambachten, om hier en nu, meer om vertraging. Terwijl de moderne datascience bedrijven in het Innovatiekwartier, het monumentale Grassogebouw, juist gericht zijn op vernieuwing, versnelling en toekomstgericht werken. “Al met al wordt het een tijdsbeeld van herinnering, vertraging en versnelling”, concludeert Monique: “Dit project gaat over tijd, mensen, aandacht en focus”.
Verbinding
De verschillende netwerken die samenkomen in het verhalenproject zijn wel geïnteresseerd in elkaar, maar staan niet echt met elkaar in contact, merkte Monique. In het Innovatiekwartier streeft men naar community-building; dat werken, leven en recreëren samengaan op een plek van gelijkgestemden. Precies zoals Grasso dat vroeger deed. Hier komt het rijke beeldarchief van Erfgoed ’s-Hertogenbosch te pas, dat ook wordt gebruikt door de kunstenares.
“ De verhalen liggen hier voor het oprapen als je er oog voor hebt ”
Ook de kunstacademie wordt in het project betrokken: eind januari gaan studenten op locatie tekenen. Hier ligt immers ook een kans voor verbinding naar de wijk. Verhalen van dichtbij vormen de inspiratie voor ‘visual journalism’. De academie zou wat dat betreft als een toekomstig verhalenhuis kunnen fungeren. “De verhalen liggen hier immers voor het oprapen als je er oog voor hebt”, zegt Monique.
De Turkse supermarkt in winkelcentrum Boschveld, 1993 (zie Beeldbank Erfgoed 's-Hertogenbosch)
Door dergelijke lijnen van vroeger en nu via kunstwerken in beeld te brengen hoopt Monique Broekman de verschillende netwerken blijvend met elkaar te verbinden. Haar drie films, samen een drieluik, en ook een bijbehorende filmposter met kalender, waarop verjaardagen van betrokkenen zijn genoteerd, moeten daartoe bijdragen. In februari worden deze gepresenteerd.